Więźba i jej znaczenie w konstrukcjach dachowych

Więźba dachowa to drewniany szkielet dachu, którego główną rolą jest przenoszenie obciążenia z pokrycia dachowego. Jest niezwykle ważnym elementem konstrukcyjnym każdego dachu i ważne jest, by dobrać ją odpowiednio do wymiarów i typu dachu. Jakie jest znaczenie więźby w konstrukcjach dachowych i jakie wyróżnia się rodzaje więźb? Oto najważniejsze informacje.

Jak wygląda konstrukcja z wiązarami?

Zazwyczaj jest tak, że konstrukcja dachu opiera się na kilku wiązarach. To właśnie na nich spoczywa pokrycie dachu. Natomiast więzary są osadzane na belkach stropu poddasza (na murze) dzięki tzw. murłatom. Może się też zdarzyć, że oparcie bazuje na tzw. belce oczepowej. Z kolei konstrukcja całego dachu (w kierunku podłużnym) zostaje usztywniona dzięki ukośnie przybijanym deskom wiatrownic.

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Najczęściej stosowana w polskim budownictwie jest tradycyjna więźba drewniana – wykorzystuje się ją w domach wolnostojących ze spadzistym dachem. Nic dziwnego, że ten typ więźby cieszy się tak dużą popularnością – to rozwiązanie wyjątkowo proste, a przede wszystkim sprawdzone.

Dobrze dobrana i postawiona więźba daje gwarancję bezpieczeństwa. Znacząco ogranicza bowiem ryzyko zawalenia się dachu pod naporem śniegu oraz od siły wiatru.   Musi więc być wykonana bardzo starannie.

Nie warto oszczędzać na jakości wykonania i lepiej jest powierzyć usługę profesjonalnym firmom budowlanym – w tego rodzaju konstrukcjach specjalizuje się na przykład MAT-BUD ze Szczecina.

Rodzaje więźb dachowych

Konstrukcja tradycyjnej więźby dachowej składa się z belek. Z kolei w innych typach więźb wykorzystuje się na przykład prefabrykaty (wiązary z belek lub desek dachowych).

Zasadniczo więźby dachowe dzielą się na:

• krokwiowe,
• jętkowe,
• krokwiowo – jętkowe,
• płatwiowo – kleszczowe,
• wieszarowe.

Więźby krokwiowe (lub również krokwiowo-belkowe) znajdują zastosowanie tylko wówczas, gdy zewnętrzne ściany nośne domu nie są od siebie oddalone na większą odległość niż 7 metrów. Elementem nośnym jest para krokwi dachowych, które są połączone w kalenicy. Dolne końce krokwi można zamocować przy użyciu różnych metod, ale najważniejsze jest to, by takie mocowanie było solidne.

W przypadku więźb krokwiowo-jętkowych rozpiętość ścian zewnętrznych musi już być większa niż 7 metrów. Przy ich użyciu można wykonać dach o rozpiętości nawet 11 metrów. Sztywność całej konstrukcji opiera się na jętkach, których zadaniem jest rozpieranie każdej pary krokwi w połowie ich długości. Przy tej metodzie obciążenia są przenoszone na zewnętrzne ściany.

Więźby dachowe płatwiowo – kleszczowe są najbardziej uniwersalne ze wszystkich wymienionych. Można je stosować w dachach płaskich i stromych, szerokich i wąskich,
a także takich z użytkowym poddaszem. Pod względem konstrukcyjnym bardzo przypominają więźby jętkowe z dwiema ścianami stolcowymi. Jednak płatwie pośrednie podpierają nie jętki, a krokwie. W dachu płatwiowo – kleszczowym obciążenia przekazywane są albo na strony, albo na wewnętrzne ściany nośne.