Konstrukcja ścianki berlińskiej

Wszelkie wykopy budowlane muszą zostać odpowiednio zabezpieczone przed osypaniem się ziemi. Jedną z form zabezpieczeń są ścianki berlińskie.

Ścianki berlińskie – co to takiego?

Ścianki berlińskie, nazywane również obudowami berlińskimi to forma tymczasowego zabezpieczenia wykopu. Nazwa stanowi nawiązanie do pierwszego w historii wykorzystania tej technologii podczas budowy Metra Berlińskiego pod koniec XIX wieku.

Elementy konstrukcyjne ścianki berlińskiej

Obudowa berlińska składa się z dwóch grup elementów – pionowych słupów oraz poziomych części opinki. W roli słupów najczęściej wykorzystywane są teowniki lub ceowniki stalowe. Alternatywą są rozwiązania takie jak pale żelbetowe, są one jednak stosowane zdecydowanie rzadziej. W charakterze opinki wykorzystuje się najczęściej drewniane deski lub kantówki, choć możliwe jest również wykorzystanie elementów stalowych i żelbetowych. Przygotowaniem ścianek berlińskich zajmują się firmy z branży robót ziemnych, takie jak przedsiębiorstwo El-Kop.

Etapy budowania ścianki berlińskiej

W pierwszej fazie konstrukcji w gruncie osadzane są elementy pionowe – odbywa się to metodą wbijania lub przez umieszczenie ich we wcześniej wywierconych otworach, wypełnionych betonem lub zawiesiną twardniejącą. Następnie między słupami umieszczane są elementy opinki – proces ich umieszczania rozłożony jest w czasie, w miarę pogłębiania wykopu. Niemożliwe jest dokładne dostosowanie opinki do kształtu gruntu, ponadto montaż kolejnych jej elementów wymaga czasu – dlatego ścianki berlińskie nie powinny być stosowane do zabezpieczenia wykopów w pobliżu już istniejących obiektów ani tych przeprowadzanych w gruntach sypkich, gdyż może wtedy dojść do osuwania się warstw gruntu. Bardzo istotne jest zadbanie o to, by obudowy berlińskie stosowane były powyżej poziomu wód gruntowych – obudowa jest nieszczelna, dlatego w przypadku przecieków możliwe będzie wypłukiwanie gruntu zza niej do środka wykopu. Po spełnieniu swojej funkcji ścianka może zostać zdemontowana – na początku w miarę zasypywania wykopu usuwa się elementy opinki, poczynając od dolnej krawędzi obudowy, na samym końcu usuwane są słupy. Bardzo często jednak ze względu na trudności z usunięciem zakotwiczonych w betonie słupów konstrukcji lub niemożność usunięcia opinki ścianka berlińska pozostaje pod ziemią – dlatego nazywana jest konstrukcją traconą.