Różnice pomiędzy drewnem szalunkowym a drewnem konstrukcyjnym

Drewno to nie tylko wdzięczny, ale również trwały i solidny materiał, chętnie wykorzystywany w budownictwie pomimo konkurencji w postaci konstrukcji stalowych czy żelbetowych. Jest też bardziej przyjazne środowisku, a w wykonanych z niego domach panuje korzystny mikroklimat. Poszczególne partie drewna oznaczanego często ogólnikowo jako „budowlane” potrafią się jednak mocno różnić, czego przykładem jest podział chociażby na drewno konstrukcyjne i szalunkowe.

To pierwsze musi zgodnie z prawem zostać oznakowane charakterystycznym symbolem CE, poświadczającym zgodność z obowiązującymi normami. Określają one między innymi wytrzymałość na zginanie (przynajmniej 27 MPa) czy poziom wilgotności, który nie może zostać przekroczony, jeśli drewno ma uchodzić za konstrukcyjne. W przypadku drewna litego będzie to 23 proc. dla konstrukcji usytuowanych na wolnym powietrzu i 18 proc., jeśli są one chronione przez dodatkowym zawilgoceniem.

Drewno klejone

Drewno klejone (z listewek albo forniru), z którego wykonuje się zazwyczaj lukarny oraz więźbę dachową, a także inne elementy o dużej, przekraczającej nawet 40 m rozpiętości, może zawierać z kolei maksymalnie 15 proc. wody. Warto w tym miejscu nadmienić, że charakteryzuje się ono mniejszą skłonnością do odkształceń i pęknięć niż drewno konstrukcyjne lite, a zarazem wyższą odpornością na działanie warunków atmosferycznych.

Przygotowanie drewna

Wymagany poziom wilgotności uzyskiwany jest w procesie suszenia. Oprócz niego wstępna obróbka drewna konstrukcyjnego obejmuje też odpowiednie przycięcie (obrzynanie), a także zabezpieczającą przed grzybami i owadami impregnację.

– Przeprowadza się ją poprzez zanurzenie drewna w specjalistycznych preparatach impregnujących bądź też tylko powierzchniowe nimi pomalowanie – mówi specjalista z firmy Ecowood Polska.

Gatunki drzew

Najczęściej wykorzystywanym w produkcji drewna konstrukcyjnego gatunkiem jest w Polsce sosna. Charakteryzuje się bowiem małą liczbą dobrze wrośniętych sęków, a także odpowiednią sprężystością i wytrzymałością. Dzięki temu, że drewno sosnowe jest miękkie, jego obróbka natomiast jest stosunkowo łatwa, a co za tym idzie – niedroga. Inaczej jest w przypadku drewna chociażby świerkowego, które często pęka i wykazuje niższą odporność na zginanie. Świerk musi mieć jakie 80-100 lat, jeśli ma się nadawać na drewno konstrukcyjne. Świetnie za to sprawdza się jako drewno szalunkowe. Do jego zalet na tym polu należy m.in. wysoka odporność na działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych, a także to, że dobrze się barwi. Inny gatunek chętnie wykorzystywany do produkcji szalówek to modrzew. Jest równie mało kurczliwy co świerk, a przy tym mniej się paczy i pęka. Jest też naturalnie odporny na przebarwienia oraz działanie grzybów.

Parametry i wykończenie

Tego typu iglaste gatunki drewna są znacznie lepszym wyborem, jeśli chodzi o drewno szalunkowe, bo łatwiej niż w przypadku drewna egzotycznego da się przewidzieć, jak będą zachowywać się w naszym klimacie. Są również oczywiście tańsze. Niezależnie jednak od tego, na co ostatecznie się zdecydujemy, drewno szalunkowe również musi charakteryzować się odpowiednim stopniem wysuszenia, który wynosi ok. 12 proc. wilgotności, co zapobiega ewentualnym odkształceniom. Jego stabilność mechaniczna, a także właściwy sposób strugania i heblowania to gwarancja wysokiej jakości, która utrzyma się przez lata.